Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Ένας χαμογελαστός άνθρωπος

Επειδή Φυσική Αγωγή χωρίς χαμόγελο είναι απλά Αγωγή ........
Ένας χαμογελαστός άνθρωπος 
Το μαγαζί της κυρα-Σοφίας ήταν χρόνια κλειστό. Από τότε που πέθανε ο συγχωρεμένος ο άντρας της, ο μαραγκός, κανείς δεν είχε ενδιαφερθεί να το νοικιάσει. Μόνο μια φορά ο Απόστολος, ο ανηψιός της κυρα-Γιώργαινας, είχε τολμήσει να το ζητήσει για κρεοπωλείο, μα μόλις άκουσε την τιμή, σταυροκοπήθηκε τρεις φορές κι έφυγε γρήγορα χωρίς να τολμήσει ούτε παζάρια να κάνει. Όχι πως νοιαζόταν και πολύ η κυρα-Σοφία. Τα παιδιά της ήταν φτασμένοι έμποροι στην πρωτεύουσα, η ίδια είχε τον μπαξέ της, τις κότες της, τα γουρουνάκια της, κανέναν δεν είχε ανάγκη. Γιατί να βάλει κάποιον στο μαγαζί, να τον κάνει νοικοκύρη και να τον παρακαλάει κάθε πρώτη του μηνός να της δώσει το νοίκι; Μήπως η γειτόνισσά της, η Μαριγώ, που νοίκιαζε χρόνια στην πλατεία το δικό της μαγαζί είχε δει προκοπή; Όλο στο «περίμενε, θα δούμε αύριο» την είχε ο νοικάρης της.
    Όμως ο χαμογελαστός νέος άντρας, που εμφανίστηκε μια Κυριακή πρωί, μετά την εκκλησία, και της ζήτησε το μαγαζί ήταν ευγενικός, είχε τρόπους, δεν γκρίνιαξε καθόλου μόλις άκουσε την τιμή κι όχι μόνο αυτό μα της έδωσε και δυο νοίκια μπροστά. Τις επιδιορθώσεις υποσχέθηκε να τις κάνει μόνος του, έπιαναν τα χέρια του, δεν ήθελε βοήθεια από κανέναν, ούτε φυσικά είχε σκοπό να επιβαρύνει χήρα γυναίκα με τόσα προβλήματα.